Στο παρακάτω περιστατικό δεν ήμουν φυσικά παρών και δεν ξέρω αν έγινε
όπως ακριβώς το άκουσα. Το μεταφέρω όμως, όπως ακριβώς το άκουσα από
έναν από τους συμμετέχοντες.
«Στα μέσα της δεκαετίας του ‘70, στην οδό Τσιμισκή της Θεσσαλονίκης, έξω από γνωστό κεντρικό ζαχαροπλαστείο, ένα παντρεμένο ζευγάρι περπατούσε για την απογευματινή του βόλτα. Ο σύζυγος ήταν καθηγητής της Νομικής του Αριστοτελείου στην σημερινή βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή (τότε ήταν διαφορετική η ιεραρχία). Μια παρέα νεαρών φοιτητών της Νομικής πλησιάζει τον καθηγητή τους με πολύ καλή διάθεση και από τις δυο πλευρές και μετά την σύντομη συνομιλία, ένας από τους φοιτητές ξεκινά με τον Καθηγητή μία μορφής «κόντρα». Επιλέγουν ένα νομικό θέμα (μάλλον από κάποιο Δίκαιο) το οποίο ήταν γραμμένο μάλλον σε καθαρεύουσα, και για αρκετή ώρα, ρωτούσε ο ένας στα Λατινικά και απαντούσε ο άλλος στα Αρχαία Ελληνικά και αντίστροφα δηλαδή ο δεύτερος ρωτούσε κάτι στα Λατινικά και απαντούσε ο πρώτος στα Αρχαία Ελληνικά, προσπαθώντας συνεχώς να φέρει ο ένας σε δύσκολη θέση τον άλλο. Τα υπόλοιπα μέλη της φοιτητοπαρέας και η σύζυγος του Καθηγητή παρακολουθούσαν σχεδόν με το στόμα ανοιχτό αυτή την συνομιλία μεταξύ Καθηγητή – νεαρού φοιτητή που διήρκεσε περίπου ένα τέταρτο.
Κάποια στιγμή ολοκληρώθηκε αυτός ο ανταγωνισμός γνώσεων, ταχύτητας μετάφρασης και νομικών όρων, χαιρέτησαν εγκάρδια οι φοιτητές το ζευγάρι και ο καθένας συνέχισε την βόλτα του. Η σύζυγος ρώτησε τον καθηγητή με θαυμασμό και απορία για τον νεαρό φοιτητή «ποιο είναι αυτό το παλιόπαιδο που τολμά και προκαλεί τον Καθηγητή του σε τέτοιου είδους συναγωνισμούς». Η απάντηση του καθηγητή ήταν ότι ο εν λόγω φοιτητής ήταν ένας από τους καλύτερους (ή ο καλύτερος) φοιτητής Νομικής που πέρασε ποτέ από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.»
«Στα μέσα της δεκαετίας του ‘70, στην οδό Τσιμισκή της Θεσσαλονίκης, έξω από γνωστό κεντρικό ζαχαροπλαστείο, ένα παντρεμένο ζευγάρι περπατούσε για την απογευματινή του βόλτα. Ο σύζυγος ήταν καθηγητής της Νομικής του Αριστοτελείου στην σημερινή βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή (τότε ήταν διαφορετική η ιεραρχία). Μια παρέα νεαρών φοιτητών της Νομικής πλησιάζει τον καθηγητή τους με πολύ καλή διάθεση και από τις δυο πλευρές και μετά την σύντομη συνομιλία, ένας από τους φοιτητές ξεκινά με τον Καθηγητή μία μορφής «κόντρα». Επιλέγουν ένα νομικό θέμα (μάλλον από κάποιο Δίκαιο) το οποίο ήταν γραμμένο μάλλον σε καθαρεύουσα, και για αρκετή ώρα, ρωτούσε ο ένας στα Λατινικά και απαντούσε ο άλλος στα Αρχαία Ελληνικά και αντίστροφα δηλαδή ο δεύτερος ρωτούσε κάτι στα Λατινικά και απαντούσε ο πρώτος στα Αρχαία Ελληνικά, προσπαθώντας συνεχώς να φέρει ο ένας σε δύσκολη θέση τον άλλο. Τα υπόλοιπα μέλη της φοιτητοπαρέας και η σύζυγος του Καθηγητή παρακολουθούσαν σχεδόν με το στόμα ανοιχτό αυτή την συνομιλία μεταξύ Καθηγητή – νεαρού φοιτητή που διήρκεσε περίπου ένα τέταρτο.
Κάποια στιγμή ολοκληρώθηκε αυτός ο ανταγωνισμός γνώσεων, ταχύτητας μετάφρασης και νομικών όρων, χαιρέτησαν εγκάρδια οι φοιτητές το ζευγάρι και ο καθένας συνέχισε την βόλτα του. Η σύζυγος ρώτησε τον καθηγητή με θαυμασμό και απορία για τον νεαρό φοιτητή «ποιο είναι αυτό το παλιόπαιδο που τολμά και προκαλεί τον Καθηγητή του σε τέτοιου είδους συναγωνισμούς». Η απάντηση του καθηγητή ήταν ότι ο εν λόγω φοιτητής ήταν ένας από τους καλύτερους (ή ο καλύτερος) φοιτητής Νομικής που πέρασε ποτέ από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου